Modellen

Mijn vriendin volgt avondlessen visagie. Een creatieve hobby als een ander zo lijkt het, maar schijn bedriegt. Je hebt namelijk steeds een model nodig om te oefenen. Vanuit dit oogpunt gezien is het leven voor ons fotografen iets gemakkelijker. Als wij geen model vinden, kunnen we altijd nog beelden schieten van bloemen, bomen, gebouwen of dieren. Vorige week had mijn partner een Aziatisch model nodig. Ze vond er niets beter op dan het eerste beste Chinese restaurant binnen te stappen en te vragen of er geen medewerkster was die wel eens wilde opgemaakt worden als prinses. Bingo ! Vanuit de keuken kwam een ietwat schuchtere Chinese Assepoester tevoorschijn die inderdaad een avond in de belangstelling wilde staan en kandidaat-model was. Tegen volgende week moet mijn vriendin zich in de avondles aanmelden met een Afrikaans type. Waar ze die gaat halen, is mij nog een raadsel, maar ik ben er zeker van dat ze ook deze week iemand zal vinden. Zoals gezegd, dan hebben wij fotografen het toch gemakkelijker. Als wij een model nodig hebben, surfen we gewoon even op het internet. Het toffe van sites als Photograaf.be bijvoorbeeld is dat mensen elkaar kunnen ontmoeten en hun hobby kunnen beoefenen zonder dat daar geldgewin bij komt kijken. En zo is iedereen even 'beroemd'. De fotograaf die met een 'echt' model werkt, en het model dat in de belangstelling staat van een 'echte' fotograaf. Iedereen gelukkig ! En dus werken we ondertussen met zijn allen een klein beetje aan een blije wereld.

Levenskwaliteit

Op 1 januari 2006 gaat er één en ander veranderen voor mij. Om terug wat meer evenwicht te krijgen in mijn leven heb ik een 4/5de stelsel aangevraagd op mijn werk. Dat betekent dat ik nog maar 4 dagen per week beroepshalve werk, en dat ik één dag extra voor mezelf heb. Die dag kan ik dan gebruiken om wat huishoudelijke klussen te doen, maar ook om mij meer met fotografie bezig te houden en wat te sporten. Gisteren is mijn aanvraag goedgekeurd door de directie, dus dat gaf écht een "yesss'-gevoel. Liever wat minder verdienen en gelukkig zijn, dan veel geld hebben en zonder passie door het leven te gaan.


PS : de bovenstaande foto heb ik er zomaar bijgevoegd. Hij is de voorbije zomer genomen ergens op een pleintje in Toscane.

Sinterklaas

Gisteren arriveerde de sint in Antwerpen. Duizenden jonge kinderen stonden klaar met vlag en verlanglijstje om hem te verwelkomen. Ik ben er naar toe gegaan om al dat jeugdig enthousiasme vast te leggen met mijn camera. Alhoewel ik geen perskaart heb, kon ik toch de security passeren om met de 'grote jongens' de sint en zijn pieten door Antwerpen te volgen. Daar stond ik dan met mijn Canon 300D tussen al die persfotografen met hun grote kanonnen. Ik hield er bijna een minderwaardigheidscomplex aan over. Het lijkt me een boeiende job om gans de dag met je camera op stap te kunnen gaan om mensen en situaties te vereeuwigen. Ik hoop ooit nog free lance fotograaf te kunnen worden. Eerst mijn fotocursus aan de academie in Leuven afwerken en daarna zien we wel. Een mens moet iets hebben om van te dromen hé ?

Zondagse spontaniteit

Hallo beste internetters,

Toevallig op www.blogger.com terechtgekomen en maar meteen een weblog aangemaakt. Wie ik ben ? Ik ben een Hemiksemnaar van 47 jaar die zijn passie gevonden heeft in de fotografie. Vraag me niet waarom, maar ik vind het gewoon leuk om dingen te registreren met mijn camera. Met mijn fototoestel bij de hand leef ik eigenlijk veel intenser. Ik ben me dan meer bewust van de dingen die rondom mij gebeuren en van het licht waarin het gebeurt. Als ik iets kan vastleggen op de sensor wat iemand anders niet gezien heeft, al was het maar door een andere invalshoek of een ander camerastandpunt, dan ben ik gelukkig. Voor mij is het dan alsof ik iets tijdelijks en vergankelijks voor de eeuwigheid heb kunnen bewaren. Alsof ik een vallende ster in mijn netje heb kunnen opvangen.